Badanie USG

Ultrasonografia to nieinwazyjne badanie pozwalające na uwidocznienie struktur znajdujących się wewnątrz ciała człowieka. Wykorzystuje ono zjawisko odbicia fali ultradźwiękowej od badanych narządów. Fala ultradźwiękowa rozchodzi się z różną prędkością w różnych środowiskach, co pozwala odróżnić od siebie badane struktury.

Badanie ultrasonograficzne (USG) jamy brzusznej pozwala uwidocznić na monitorze strukturę tych organów wewnętrznych ciała, które znajdują się w zasięgu fal emitowanych przez głowicę przyłożoną do powierzchni skóry. Badanie to nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego (jak ma to miejsce np. w przypadku RTG jamy brzusznej). USG jamy brzusznej jest wykonywane w czasie rzeczywistym i już w jego trakcie można rozpoznać ewentualne nieprawidłowości. Inaczej jest w przypadku badania RTG, gdzie interpretacja obrazu jest możliwa dopiero po wykonywaniu prześwietlenia. W USG jamy brzusznej można nie tylko ocenić organy wewnętrzne, takie jak wątroba czy nerki, ale również przepływ w naczyniach, które je odżywiają lub są głównymi naczyniami organizmu ludzkiego (aorta brzuszna). Służy temu tzw. badanie Dopplerowskie.

Badanie USG wykonuje lekarz, który wskazuje pozycję, w jakiej Pacjent powinien się ułożyć. Pozycja zależy od rodzaju badania.

Pacjent odsłania diagnozowaną część ciała np. brzuch, nerki, szyję. Lekarz pokrywa skórę (okolicę badania) specjalnym żelem w celu uzyskania pełnego kontaktu głowicy aparatu ze skórą i wyeliminowania pęcherzyków powietrza. Następnie Pacjent wykonuje polecenia lekarza, oddycha zgodnie z zaleceniami. Przesuwając głowicę aparatu, uzyskuje się obrazy całego badanego narządu, które widoczne są na ekranie monitora.

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do badania jest obecność otwartych ran części miękkich, uszkodzeń kości, otwartych infekcji oraz oparzeń w polu badania. Przeciwwskazanie względne stanowią świeżo zamknięte złamania, gdyż w takim przypadku wynik badania USG przeważnie nie pociąga za sobą konsekwencji terapeutycznych, a może narażać chorego na niepotrzebny ból.

Wcześniejsze przygotowanie do badania zależy od rodzaju badania.

Badanie ultrasonograficzne wykonuje się głównie w przypadku podejrzenia zmian patologicznych w narządach wewnętrznych. Umożliwia ono uwidocznienie ewentualnych zmian nowotworowych, zwyrodnieniowych czy zanikowych. USG przeprowadza się także u kobiet w ciąży, co pozwala na sprawdzenie, czy płód rozwija się prawidłowo.

Do obrazowania wnętrza ludzkiego ciała wykorzystywane są fale akustyczne o wysokiej częstotliwości, niesłyszalne dla ludzkiego ucha, w zakresie od 1 do 10 MHz. Bezboleśnie wnikają do naszego ciała i rozchodzą się, nie uszkadzając komórek. Są bezpieczne, w przeciwieństwie do promieni rentgenowskich. Na dodatek nie trzeba wprowadzać do organizmu żadnych płynów, aby powstał kontrast. Każdy narząd odbija ultradźwięki inaczej, dzięki czemu można rozpoznać jego strukturę. Można powiedzieć, że ultrasonograf układa odbite fale w obrazy, rejestruje kształty i dzięki temu widać odchylenia od normy. Działa podobnie jak system nadawczy nietoperza, „widzącego” otoczenie i przeszkody, które odbijają wysyłane przez niego ultradźwięki.

Ważną częścią aparatu jest głowica, w której znajduje się przetwornik ultradźwięków. Obraz narządu lub wybranej tkanki powstaje na monitorze dzięki temu, że impuls akustyczny zostaje zamieniony na elektryczny.

Przed badaniem trzeba odsłonić odpowiedni fragment ciała, który lekarz przez przyłożeniem głowicy smaruje żelem ułatwiającym przewodzenie. Przesuwając głowicę, uzyskuje obraz całego badanego narządu. Ale niektóre miejsca strzegą swoich tajemnic. Tkanka kostna oraz powietrze w przewodzie pokarmowym i płucach nie przepuszczają ultradźwięków. Dlatego niemożliwa jest ocena kości czy narządów leżących wewnątrz czaszki. U niemowlęcia USG głowy robi się przez ciemiączko, a do badania mózgu i kośćca osób dorosłych stosuje się inne techniki, np. rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową.

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.


*